Afstand 16.6 km
7:53 onderweg
2,9 km/uur 1775 hoogte meters
Lunch waterkerssoep
Nieuw dag nieuwe route, na een feestmaal gisteren met geit en zwart varkern zijn we toe aan de eerste echte tocht op dit eiland. Om half 9 worden we opgehaald door de taxi die ons naar la laya brengt onderweg zien we een grote donkere wolk met daarvoor een grote regenboog, wij stoppen net iets te ver midden in de donkere wolk. Het eerste uur bestaat dan ook voornamelijk in omhoog klauteren in een natte wolk, de tassen voor het eerst afgeschermd met een regen cover. Gelukkig is de weg omhoog goed te doen en staan we al snel bij de stenen puist die we gisteren al zagen, de steen of Los Roques zoals ze em hier noemen, is een vulkanische schoorsteen waar de onderste vulkanische activiteiten de lava door de aardbodem omhoogdrukt, deze vormt dan een kegel en koelt af zo zijn er in dit gebied vele vulkanische schoorstenen te zien.
We komen bij het punt waar de infoborden staan over de wandelingen en dit gebied en nog geen 2 seconde voor we aankomen stoppen er drie grote “la Gomera tours” bussen volgepropt met slippers en taarten. We lopen snel door want er komen zelfs Pakistanen uit de bus voor een snelle foto, gelukkig is er verderop een veel moeilijker te bereiken maar mooier uitzichtpunt waar we alsnog even van het uitzicht kunnen genieten.
De tocht gaat verder en de vulkanische rotsen en bloeiende madeliefjes maken plaats voor laurierbomen, een mooi donker golvend pad richting El Cedro. We slaan het bezoek aan een kapelletje over er was immers al genoeg tijd verloren aan ons uitstapje naar het alternatieve uitzicht, ook wisten we dat er nog een alternatief stuk zou komen. Na de lunch een lekker waterkers soepje gaan we richting een gat niet ver van de lunchplek af een donkere bijna droogstaande tunnel van zo een 800 meter lang zonder verlichting.
De tunnel net iets te laag om normaal te kunnen lopen gaan we voor de helft in tot een reflector, dit is het keerpunt en mogen we weer naar buiten. Dat de tunnel net te laag is bewijst de bult op mijn kop nu maar lopen door een bijna uitgedroogde water tunnel was zeker de moeite waard.
Dan volgt het pad omlaag, een pad met kleine treden en glibberige stenen het is langzaam omlaag. Bij een uitzichtspunt zien we een waterval van 150 meter lang echter is het stroompje nog geen meter breed het groen om de waterval heen in zeker mooi. We stoppen nog even bij een groot waterbassin vlakbij een kleinere waterval voordat we het laatste stuk naar beneden ploeteren, de knieën hebben het ondertussen zwaar genoeg gehad en een beetje rust zou lekker zijn. Het plaatsje komt dichterbij en we passeren 2 grote schoorstenen van lava, tussen de aardappel, mais, mandarijntjes en druiven. We zijn in het plaatsje en zoeken ons hotel op een papiertje bij de receptie staat onze naam en kamernummer verder is er niemand gelukkig zien we onze tassen al in de kamer staan, nu eerst even relaxen.
