Afstand – 11,65 km
Duur – 5 ½ uur
Hoogte van 750 > 1800 > 750 meter

Maar eerst gisteren, gisteren was een hangdag met een boodschapje en een kleine wandeling van 5 km naar San Andres en dat was het dan wel, even bijkomen van de steile wandelingen van de afgelopen dagen. In het plaatsje een leuk pleintje met een kerk en wat cafetaria rondom, tijd om de eerste tortilla te proberen (daar hoort natuurlijk wel een klein biertje bij.)

Snel terug, spullen pakken, slapen en vroeg eruit voor het vertrek naar een nieuwe stek..

Aangezien de nieuwe stek pas bezocht kan worden vanaf 4 uur moesten we de dag maar goed besteden eerst om 8 uur aan vers broodje halen bij de spar (en een kerkje bekijken) om vervolgens via de LP 109 via een mooie dwars door het groen maar erg smalle weg uit te komen bij Roque Faro. Deze route is zeker een aanrader voor iedereen die hier eens land, 30 minuten en maar 1 tegenligger (natuurlijk zo een bananenkar) 3 tunnels en 2 uitzichtpunten tot nu toe de mooiste weg van t eiland.

Iets later staan we voor een kerkje, een korte wandeling van maar ongeveer 5 en halve kilometer omhoog om de tijd te doden…. Gelukkig gaf de GPS ook al aan dat we iets omhoog moesten dus we hielden al snel rekening met maximaal 6 uurtjes klauteren. De wandeling begon bij het kerkje en we zagen al snel een bospad (omhoog) hier loop je tussen de pijnsparren van 40 meter hoog, en dat gingen wij ook omhoog… Het was een tocht als kota kinabalu op Borneo lange stukken recht omhoog zonder eind in zicht… Gelukkig hadden we een doel voor ogen wat het toch net iets makkelijker maakt om omhoog te rennen, na 3 uur waren we aangekomen waar we moesten zijn, een rots met 2 bomen erop en 1 cache opzichte niet zo erg alleen even 7 meter omhoog naar een boom klauteren is toch niet zo makkelijk. De felle zon en een ruig briesje maakte het net ff iets zwaarder, echter is het landschap en de stilte hier zo mooi daar krijg je wel energie van. We hebben op de berg gelunched op een kaal stuk nog net in de schaduw, om ons heen alleen het geluid van de wind.

De weg naar beneden was alsof we een duin afgingen glijden over de naalden maar met een beetje rust (toch alle tijd) was het goed te doen. Achter ons verdwenen de telescopen weer uit het zicht, daar gaan we over 3 dagen naartoe nu eerst naar beneden eten en op zoek naar het nieuwe verblijf.
De lunch bij Roque faro was zeer goed een stuk geit en konijn gaf ons weer wat energie, waarschijnlijk komen we hier morgen weer eten om de home made geitenkaas te proberen.

Gelukkig was het ondertussen kwart voor 4 en waren we klaar om richting Ann en David te rijden meer wisten we eigenlijk niet van deze locatie. Na een paar slingerwegen komen we uit op een bijna onverhard pad recht omlaag. Uiteindelijk stuiten we op de gele casitas en hebben het doel bereikt een schitterend plekje in het noorden van la Palma dankzij de GPS weten wij nu wel waar het is… Helaas deze nacht geen vallende sterren het is hier wel donker maar helaas bewolkt gelukkig morgen nog een dagje hier..