Tjah… Laten we maar weer met hetzelfde woord beginnen…. Vandaag was er het gevoel van the green mile rustig op de bank jazz muziek aan en wachten, wachten, de tijd tikt door en ik denk dat John ons niet gaat redden deze film. We wachten af Dinsdag is het zo ver. Nog een laatste keer dit en een laatste keer dat.
Fuck wat is die tikkende klok irritant, we zitten praten lachen maar die klok blijft tikken… Nog een knuffel, “ik ga nu slapen”, tjah maar die klok die irritante klok blijft tikken. Het is ondertussen half 2 de klok stopt niet maar wij moeten verder, verder over the green mile tot dinsdag…