Tjah zo staat zijn naam op de voucher, onze chauffeur en begeleider voor aankomende dagen. Vandaag voor het eerst met transporte publico vereist en het viel niet tegen. Voor een bedrag van 1 euro 70 wordt je redelijk comfortabel 160 verderop weer afgezet. Op een rugleuning na die niet naar achter ging was alles keurig geregeld.
Vanavond gaan we weer een nieuw hoogte record tegemoet ons hotel ligt op 3978 meter. Na 2 keer op 3km geslapen te hebben gaan we dit dik verbeteren, het hotel ziet er goed uit wat wel tegenvalt is dat het binnen net zo warm is als buiten tot 18.00 dan gooien ze de verwarming aan. Aangezien het buiten ongeveer net zo warm is als in Nederland nu is dat wel ff wennen.
Gelukkig weten we nu hoe de beste wijnen hier heten en dat is een goede opwarmer voor 2,50. Verder is er hier in dit plaatsje nog weinig te beleven, we hebben uitzicht op de berg waar de mijnwerkers druk aan het zwoegen zijn misschien daar morgenmiddag een kijkje nemen. Onze gids Jhonny is in ieder geval enthousiast om ons overal naartoe te geleiden 🙂
All posts by Nick
Nog een dag in de krater
Na een goede nacht in een normaal bed tijd om weer te genieten van een broodje jam :s
Tijd voor een wandeling naar wat dinosaurus sporen.
Ondertussen beginnen we onze vorige gids Javier wel te missen, Hendrik is erg goed in 10 keer hetzelfde vertellen, daarnaast is elke steen tijdens een wandeling of levensgevaarlijk of glad, op den duur gaat dat best wel erg vermoeien. Gelukkig is het landschap wel weer erg mooi alle kleuren komen weer voorbij. Aangekomen bij de sporen zien we een grote steenlaag met daarin een paar afdrukken. Het lijkt allemaal wel echt maar super speciaal is het niet…
Op de terugweg zagen we nog 1 mooie vogel een soort kolobri met lange rood goudkleurige staart voor er een foto gemaakt kon worden had Hendrik hem al verjaagd :/ daarna vertelde hij nog wel de Spaanse naam. tjah vanaf dat moment was ik er wel klaar mee… Snel afronden en terug naar Sucre dus. Morgen met de bus naar Potosi
Geschiedenis vs Aardrijkskunde
Na een dag van niet veel zijn we weer in een nieuw werelddeel beland, de Maragua krater.
Vanmorgen optijd deze kant opgegaan met een nieuwe gids Henrique of zoals wij zeggen Hendrik. Eerste stop regen op 3600 meter hoog… Ponchos aan en hup gaan, eerst even gekeken naar een kapel met een bergheilige omringt met cocabladeren. Deze heilige heeft een soort ying yang effect op de locale mensen dus doen ze er alles aan om dit vrouwke te plezieren, het zal wel….
Iets verderop begint de pre inca trial, ja weer een stukje geschiedenis, deze weg van 6 km lang bestond al 2500 jaar voor onze jaartelling, best oud dus, gelukkig is Bolivia wel zo aardig om het pad te onderhouden dus een moeilijke wandeling was het niet.
Helaas zat het weer niet echt mee dus we zijn redelijk snel afgedaald. Om ons heen zijn er weer steenformaties te zien in alle kleuren, rood, zwart, vel groene en blauwe lagen. Hier zitten nog vele grondstoffen in de grond voornamelijk koper en ijzer.
Iets verderop over een brug waar onder een heuse chocomel rivier stroomt, door de regen gaat het er behoorlijk hard aan toe.
Gelukkig word het richting de krater droog en gaat de zon weer schijnen.
Snel door dus naar de rand van de krater voor de lunch, net over de rand is een schitterend uitzicht over het dorpje waar we nu zijn omgeven door schijven van aardlagen, hier zijn tektonische platen langs elkaar geschoven wat een geweldig uitzicht geeft.
In de verte zijn de families bezig met het land alsof de tijd 5000 jaar heeft stilgestaan, ook de huizen zien eruit alsof we het pre inca tijdperk zijn ingestapt, alles met losse stenen oude muurtjes, onverharde paden, kippen ezels en koeien in de tuin etc.
Hier hebben we nog een museum bezocht, naja meer een huisje met wat spullen die daar zijn gevonden.
Voor ons rest nog een mooie wandeling door de krater (met gelukkig weer is een waterval.)
De dag is afgesloten met een heus spaghetti gerecht, wijn en een schitterende regenboog, dat maakt het weer van de ochtend toch weer goed.
Nu lekker slapen in eindelijk een groot bed.
Naar Sucre
De laatste dag met onze gids Javier, eerst in villa Serrano een gitaar bezocht. Deze gitaar staat in het Guinness book of records als grootste gitaar, 6 meter lang is het ding. Helaas gebruiken de Boliviaanse mensen hem alleen voor feesten dus staat hij nu in een hoekje stof te vangen.
Daarna nog even een rondje over alweer een opengebroken plaza en door richting Sucre.
Langzaam maar zeker veranderd het uitzicht hier van amazone naar hoogland, grote kale vlakten met een paar huisjes en mensen gekleed in alle kleuren van de regenboog.
Het eerste punt onderweg was de calle calle berg, op een hoogte van 3205 meter namen we afscheid van het Santa Cruz district. Vanaf hier was het een lange heuvelachtige weg naar Sucre, halfweg nog een stop gemaakt in een soort van canyon waar weer vele parkieten rondvlogen ook hier weer vele kolibries en andere vogels gezien.
Nu zitten we in Sucre, 2700 meter hoog, afscheid genomen van onze gids onder het genot van een lamasteak en een 500 grams entrecote (totaal 11 euro incl drank.)
Morgen een vrij dagje ff lekker rustig niets doen.
Che part 2
Vandaag geen verslag maar even in chronologische volgorde alle hoogtepunten, here we go:
Wakker worden – zon – kleine kolibri – geel, blauwe vogel – ontbijt, pannenkoeken, jam, kaasbroodje, koffie, koffie – wandeling naar plek van arrestatie Che Guevara – lange weg omlaag – beekje – quebrada fel Churo – grote steen – sprinkhanen – cacheplek – 2 toeristen – wachten – zoeken – grote ronde steen – gevonden – FTF – Bij achtergelaten – bewolkt – weg omhoog – zwaar – laatste 100 meter beetje regen – lunch – soort koude rijst – pasta – kip kerrie – kaasplankje – verse limonade – koffie – onweer in de verte – flits – boem – weer op pad – standbeeld Che – Groot hoofd van Che – muurschilderingen – school/museum waar Che is neergeschoten – de stoel – dorp waar Che feest had maar verraden werd door de burgermeester – 2350 meter – mooi uitzicht, bergen, jungle, rivier, kleine dorpjes, in verte regen – onderweg naar 950 meter, peperbomen, klein hertje, katoenboom, cactussen, baobabboom, veel vogels, maanlandschap met zwart & rood, slingerweg met grote afgronden – vosje – verlaten huizen – salpeterzuur – brug – parkieten – veel stenen & hoge rotsen – slechte weg – dorpje met geiten en varkens – locale lifter zonder voortanden meegenomen – vergaand dorpje door regen – groep pagaaien in alle kleuren – grote valk – dorpje de nieuwe wereld, bouwval – bier Sureña – 7 uur ‘s avonds donker – lifter afgezet – aankomst villa serrano – kip gegeten, of toch t-bone- hotel – slapen onder kinderdekbed & bed 40 cm te kort.
Sorry maar het is te veel om er een mooi verhaal van te maken, wat een schitterend land!
Che part 1
Daar lig je dan in een kamer zonder elektriciteit kaarsjes aan en op de achtergrond het geblaf van een hond, nog geen 15 meter waar de guerrillas van Che Guevara een laatste oproep voor hulp hebben gepoogd naar de buitenwereld. Maar laten we deze dag bij het begin beginnen, in den morgen lang geleden hebben we afscheid genomen van Samaipata, een klein leuk dorpje en het centrum voor alle mooie uitstapjes afgelopen dagen.
Hier hebben we voor het laatst “duits” ontbeten en was het bamos a la Higuera de plek waar we nu zijn.
Onderweg werd de Che tour al weer snel een vogelspot reis met weer andere soorten en kleuren. Een tussenstop langs de weg was weer in een compleet nieuw landschap, tussen de cactussen en diepe kloven. Hier maken de vogels de nesten op de kop van de cactus, een klein bolletje op een cactus van zo’n 8 meter hoog.
Daarna snel door naar Vallegrande de plaats waar Che openbaar tentoon gesteld werd na zijn dood, een museum met oude foto’s, zijn begraafplaats en de plek waar hij van la Higuera naartoe werd gebracht.
Alles hier is gericht op Che dit voornamelijk voor de toeristen maar welke, in het gehele dorp hebben we er wel 2 gespot, waar Elvis het elke dag met honderden bezoekers moet doen zijn er vandaag wel 4 bezoekers bij Che.
Het is bijna niet te snappen dat in zo’n mooi land en zeker bij deze plaats zo weinig mensen te bekennen zijn, niet dat het erg is natuurlijk.
Onderweg naar onze nieuwe overnachtingsplek zijn we weer tot nieuwe hoogte gestegen, op 2825 hoog zien we het schitterende berglandschap van Bolivia, als men denkt dat de dead road in La Paz de enige plek is hier met steile afgronden dan moet je zeker hier rondtouren. Alles in dit land lijkt wel uit een sprookjesboek te komen, de verhalen, de mensen, de natuur het blijft elke minuut genieten.
Voor de eindbestemming zijn we nog door een dorpje gelopen waar de tijd wel lijkt stil te hebben gestaan, de oude huizen en menen die geen besef hebben hoe laat het is of wat ze morgen gaan doen.
Nu zijn we in La Higuera alweer een plek zo verlaten als maar kan, de gehele avond hebben we 2 auto’s gehoord hier slapen we dan rusten voor een nieuw avontuur morgen, welterusten, buenas noches!
