Ondertussen begint het bijna traditie te worden, aan het eind van de vakantie nog even een eilandje meepikken, dit keer het kleine rabbit island. Waarom de mensen hier deze naam hebben verzonnen is mij een raadsel op het eiland is namelijk geen konijn te vinden.
Wel hebben we tijdens de 2 uurige rondje eiland de Cambodjaanse manneke pies gevonden, bij een klein lokaal huisje aan de rand van de zee.

Je geeft hem een ballon hij doet zijn broek naar beneden en begint bijna tegen je aan te piesen. Even later op de boot deed hij dit nog een keertje over.
Na nog even de zee bezocht te hebben was het tijd voor het laatste maal..

Ondertussen zijn we weer terug in Nederland, Cambodja heeft ons huilend verlaten maar de kans dat we snel terugkomen is klein…

Gisteren een stukje park gehad vandaag deel 2, na de dagelijkse 5 minuten regen hier op pad.
(volgens accuweather zou het hier moeten stormen ofzo maar de zon blijft maar schijnen.)

Het rondje begon langs wat mooie uitzichtpunten over de zee, Kampot en Vietnam verder eigenlijk weinig wild behalve dan de vlinders en vogeltjes.
De grootste uitdaging van vandaag was de klim naar de top. Na een simpele lunch (ijskoffie, fruit en een reepje) en een tocht door een mooi vlindergebied was het tijd voor de klim. Ondanks het maar een klein stukje omhoog is (van 60 naar 280 meter) zou het toch erg steil worden (gemiddeld 30%). Gelukkig is de beheerder van dit park zo aardig geweest om het hele park te voorzien van gele info bordjes en waar nodig hingen de klimtouwen klaar. Uiteindelijk waren we met de 850 meter anderhalf uur bezig maar de top is bereikt.

Na een afdaling was het tijd om het vocht weer aan te vullen bij het led Zep café. Hier eindelijk genoten van wat echte muziek (je weet wel met gitaren enzo.) Daarna terug naar de GH ondertussen was het toch alweer 5 uur…  Op de weg terug kwam er nog een eekhoorn afscheid nemen van ons dit was de laatste serieuze wandeling dit jaar.

Morgen ons laatste dagje een tripje naar rabbit island maar dan zonder konijnen. Hier nog even genieten van de zon zolang het nog kan :/

De dag begon weer eens lekker vroeg, ontbijtje regenbuitje en aan de wandel maar weer.

Op naar Phnom Sor, een klein bergje niet zo ver van hier maar wel met een erg mooi uitzicht.

De wandeling door de lokale buitenhuisjes was erg leuk, de mensen langs de weg proberen een praatje te maken, de kinderen zwaaien, de honden blaffen en de zon schijnt weer erg vel.

Na hier en daar de weg te vragen (aangezien deze wegen echt niet terug te vinden zijn op de gps) gingen we aardig op het doel af, van de grote weg naar een smal wandelpaadje op naar de muziek, ja we zaten erg dicht bij de jengeltoren maar dit was toch anders.
Een bloemenkraag, net geklede mensen, verse suikerriet drankjes en 5 vrouwen in een bootje druk bezig met het wassen van 30 hele kippen in de rivier.
Spontaan begonnen de vrouwen te brabbelen en te zwaaien dus wij maar beetje terugbrabbelen, aangezien wij geen vloeiend khmer spraken en de dames teen Swahili yield het al snel op… Ze vroegen nog of we ook kip wilde hebben en of we op het feestje kwamen maar het was niet echt gezellig en we moesten nog een berg op dus…

3 stappen verder was een fotosessie aan de gang een mooi vrouwke met 2 dames die een paraplu mochten vasthouden, die moest wel gaan trouwen. Na even toegekeken te hebben en na wat knipoogjes met de bruid denk ik dat ze toch geen ja heeft gezegd… 😉 op naar het volgende station.

Aangezien het weer erg warm was en we het moesten doen met 1 fles water hebben we maar wat stopjes ingelast, even rondkijken bij een paar huisjes en al snel moesten we maar bij oma gaan schuilen voor de zon.
Paar slokjes water beetje lachen naar elkaar en weer verder… Bij de voet van de berg gaf de gps nog 190 meter aan, gelukkig met een hoogteverschil van 160 meter dus het was nog niet recht omhoog.

Op de top gevonden waarvoor we kwamen weer een nieuw doosje en een schitterend uitzicht.

Met in de verte de zee en aan de linkerkant onze volgende bestemming Kep was het na wat water weer tijd om naar beneden te gaan. Even gezwaaid naar de non of waarzegster die tussen wat vlaggetjes op de top van de berg woont en hup als een stel bejaarde berggeiten weer naar benee.

Op de terugweg nog wat stopjes gemaakt waar we spontaan wat smerig fruit kregen (niet te koop in Nederland en gelukkig maar). Gelukkig dreef het glibberige jelly fruit in een kommetje met soyamelk ijs en suiker wat de smaak nog beter maakte. Na deze verfrissende ontdekking terug naar onze ganeshabunker voor een relaxte middag.