Hoe debiel kan het leven zijn, ik heb nog zo veel te tiepen maar het gaat niet meer… Wat ik nog wel kwijt wil is dat oude vetes zijn samen gekomen… Dank je wel Ans Ien Loes René en Hans voor alle steun vanavond… Veel gedachtes weinig woorden ben kapot slaap lekker x

De laatste avond, normaal een mooie titel voor een film of een boek. De laatste avond van een vakantie het afscheid van het gezelschap met de beroemde woorden “we houden contact” of “we mailen nog wel” vaak loopt dit uit op een afgelopen verhaal.
Onze laatste avond is ook een aflopend verhaal er is geen weg terug we tellen af… De klok slaat nogsteeds ja die irritante klok. Morgen staat die klok stil en moeten we verder… Vandaag brak mijn maatje, niet geheel onbegrijpelijk, zoveel emoties schieten in de rondte gedachtenis aan 2 weken terug en dan nu dit verhaal…. De slechtste film zou dit scenario niet kunnen verzinnen.

Maar terugkomend op de dag, veel bezoek Dini overeind Dini liggend elke keer veel emoties. We houden ons sterk sterker dan je eigenlijk zou zijn maar die klok ja weer die klok tikt door, weer de cd van Norah Jones want die is zo mooi. Ergens stopt het voor ons is ook het bezef nu hebben we de laatste avond. 1 runder bouillon dat was het Dini gaat slapen. Boven spelen Lou en Dini nog even boven met een Heineken muts en een oranje sjaal, was dit het dan? Ja dit was de laatste avond, rust zacht morgen Dini we zullen je nooit vergeten!

Tjah… Laten we maar weer met hetzelfde woord beginnen…. Vandaag was er het gevoel van the green mile rustig op de bank jazz muziek aan en wachten, wachten, de tijd tikt door en ik denk dat John ons niet gaat redden deze film. We wachten af Dinsdag is het zo ver. Nog een laatste keer dit en een laatste keer dat.
Fuck wat is die tikkende klok irritant, we zitten praten lachen maar die klok blijft tikken… Nog een knuffel, “ik ga nu slapen”, tjah maar die klok die irritante klok blijft tikken. Het is ondertussen half 2 de klok stopt niet maar wij moeten verder, verder over the green mile tot dinsdag…

Soms schieten woorden te kort, wat kan er toch veel gebeuren in een korte periode. Twee en halve maand geleden zaten we nog met schitterend weer op de loosdrechtse plassen en nu kijk je voor de laatste keer naar oude herinneringen.

Het is aftellen de laatste momentjes, Lou en Dini samen zo gelukkig op de bank. Dini zo blij en trots dat het goed met Lou gaat en Lou zo trots en vol van mooie herinneringen. Waar veel mensen nu uitkijken naar de mooie warme winterdagen met het hele gezin wachtend op de Sint of al bezig met het kerstdiner kijken wij naar een mooie sterke vrouw. Hoe zwaar het ook moet zijn, ze blijft sterk. Mooie herinneringen vliegen voorbij door de dag heen maar toch… Vandaag een stuk gelopen rond de kleuter een klein plasje nabij Uden. 2 hertjes gespot ze waren zo lief en liepen ook niet weg, pas op 2 meter afstand sprongen ze er vandoor… 🙂
Nu is het bijna 9 uur mensen slapen wij leven nog even door in onze gedachten…