Nog één dag tot de eerste rustdag (YAY,) na een goed ontbijt worden we opgepikt door een bekende chauffeur, gisteren had deze beste man ons ook al bij de Mango afgegooid. De weg brengt ons via de kust omhoog en niet gewoon omhoog maar heel hoog. We gaan naar de 1200 meter en daar stopt de 4 wieler vanaf hier is het lopen richting de kust omlaag dus, in totaal moeten we 1050 meter dalen een flinke inspanning voor de bovenbenen en knieen. Gelukkig is het vandaag iets minder moestuin, op wat bananen bomen na ziet alles er iets natuurlijker uit.

Het is een beste afdaling gelukkig hebben ze hier wel aan de mensen gedacht en zijn het voornamelijk treden ipv een stijle stenen weg omlaag. Na bijna een uur lopen komen we er wel achter dat ons water weg is, mijn groene bidon is de rugzak ontsprongen en ik loop weer een stuk trap op om te kijken of we iets kunnen vinden, helaas… vandaag moeten we het doen met 1 liter water, afgelopen dagen was dit voldoende maar vandaag is de zon weer aanwezig dus vocht is best nodig…

Gelukkig gaan we redelijk rap omlaag en hebben voldoende afleiding om de dorst te vergeten, een verdwaalde bidsprinkhaan, veel grote blauwe libelles en mooie constructies. Men weet hier optimaal gebruik te maken van het beetje water wat aanwezig is het water zigzagt zich een ongeluk om door alle plantages te komen.

Eenmaal beneden aangekomen komen we weer iets nieuws tegen, een geasfalteerde weg… na een paar honderd meter is het doel wel duidelijk, men is bezig met een soort van resort te bouwen in deze vallei, nog een paar jaar en de tui slippers zijn ook in de Paul vallei te bewonderen gelukkig hebben we een mooie dag achter de rug. We worden opgepikt door onze chauffeur en hij zwaait met een groene bidon, laat dat ding nou net door alle trillingen achter in de taxi te belanden =D Morgen rustdag, naja we hebben een route van 9 km voor ogen om de dag te vullen….

Nieuw gebied nieuwe kansen, vanuit Punta del Sol vroeg vertrokken maar goed ook want de koffie was er niet te nassen, na een uurtje rijden zijn we aangekomen bij Aldeia Manga aldeia-manga.com/

Een losstaand huisje in het groen dat is de basis voor aankomende drie nachten. Na het transport en de introductie konden we weer op pad een tocht van 11.5 km ongeveer. We starten op de hoofdweg of beter gezegd een iets breder wandelpad… Gelukkig is het ook vandaag weer geen 10 meter vlak dus de benen gaan er weer aan. Na een uurtje op de hoofdweg komen we aan bij het echte startpunt van de wandeling, we lopen tussen het suikerriet en de koffiebomen door slingeren omhoog. Niet veel later komen we bij wat huisjes waar ze koffie zouden moeten hebben maar helaas niemand in de buurt dus op naar de volgende stop, deze volgt niet veel later we volgen de paden tussen de bananenbomen en waterplanten met een aardappelachtige wortel door en aangekomen bij het huisje.. ook niemand aanwezig, dit gaat lekker zo.

Tijd om weer eens omhoog te gaan we zien her en der wat kool geplant en de wortels staan er ook goed bij tijd om uit te rusten bij een uitzichtspuntje een kaneelboom in het midden van een klein pleintje met uitzicht op de vallei. Ja de AH zou jalours zijn op deze omgeving met al de mini moestuintjes, het is toch knap want er blijft geen halve cm gespaard overal waar mogelijk is wel iets gepland en het maakt niet uit of het nu suikerriet of sinasappelbomen zijn er staat iets. dit betekend natuurlijk ook dat het wildleven wat hier misschien ooit eens is geweest niet te vinden is, voor mij het teken dat we het vanaf nu alleen nog maar met telefoonfoto’s gaan doen de gote camera blijft achter.

Dit betekend niet dat de omgeving niet mooi is juist door de verschillende plantages is alles erg wisselend. Uiteindelijk stoppen we bij o Curral deze lunchroom lijkt meer op een gemiddelde garagebox, een verdwaalde duitser woont hier al 36 jaar met zijn familie en heeft een eigen moestuintje en stokerij. Het eten smaakt goed en geeft ons voldoende kracht voor de laatste meters, terug bij de Mango is het tijd voor een avondeten buffet waar het nog lang gezellig bleef.

Oke, het idee was om beide dagen samen te vatten tot één ding maar het was toch al een dusdanig lang verhaal vandaag de knip in de tekst.

Deel 2, dit deel dus begint met een start vanaf Mite é Banana, een klein hokje ergens in een plaatsje met een kerk en 4 barretjes. We starten zo vroeg mogelijk want vandaag moeten we ver.. Hemelsbreed 9 km maar via de langste omweg 21 km. De route is vandaag heel simpel, we hebben links de zee en rechts en hoge stenen wand, daartussen zit een slingerpad, links rechts omhoog omlaag. Het lijkt een makkelijke dag en we hebben geluk het is een beetje bewolkt dus nog even geen last van de zon.

De route is niet heel spannend, af en toe zien we een paar verlaten huisjes en soms een paar verdwaalde ezels of geiten. Het is voornamelijk de hoge muur waarlangs het pad loopt wat deze tocht mooi maakt. Halverwege de route zien we iets wat we nog niet eerder hebben gezien, waterdruppels. Dit keer geen plons water uit de zee maar recht van boven.

Na een lange tocht komen we uit in Punto del Sol, ga je googlen op Sol dan zal je vooral veel mooie stranden zien met een glimmende bol erboven. Maar Dit is de eerste plek tijdens de reis waar de zon niet functioneerd, opzich wel lekker een dagje geen hitte. Het plaatste zelf is relatief groot maar wel verlaten, het vliegveld is niet meer actief, we konden zelfs nog een stukje over de landingbaan lopen. Veel winkeltjes zijn ook verlaten en vele hotels hebben een bordje Te koop/Te huur. Sinds de komst van de Ferry aan de andere kant van het eiland hebben veel bewoners dit zinkend schip verlaten. Wel zijn hier nog veel kleine vissersbootjes te zien en hangt er een gemoedelijke sfeer.

Naar Punto del Sol dus…

Notes dag twee: voetbal bus fiets met steen vlinders eten vis friet rijst barretje kerkje 9.5km #nevergiveup, en nu moet ik daa nog een zinnig verhaa; over gaan maken okay… We gaan terug in de tijd ongeveer 36 uur, vanuit casa zeca vertrekken we richting de kust, we vertrekken erg vroeg om de ergste hitte voor te zijn, de vorige dag heeft ons al flink ingekleurd. We volgen de hoofdweg naar een T-splitsing om vervolgens via een rivierbedding bij een zigzag pad uit te komen… De paden hier zijn allemaal ingelegd met stenen wat voor ons asfaltmensen erg onprettig loopt. Het pad gaat meteen omhoog, voor ons zien we een muur van steen een muur van ongeveer 400 meter hoog, daar moeten we dus overheen? Jupz er zit niets anders op, ondertussen is de zon alweer aanwezig en loopt het zweet op plekken waar je het niet wil hebben, zonnebrand in de ogen maar gelukkig spotten we nog diverse mussen en vlinders om ons heen.

Na een anderhalf uur klimmen komen we eindelijk aan op een passage over de muur, het uitzicht beide kanten op is schitterend.

We staan op het hoogste punt dus zit nog maar één ding op, naar beneden…gelukkig is onze lunchstop al te zien in de verte, en dat is het nadeel als je hoog staat alles lijkt dichterbij dan dat het werkelijk is… Na een uur dalen worden we geroepen, Donna Joanna Donna Joanna… Dat is on sein dat er eten klaar staat, we komen aan bij een huisje en daar zit al een Schotse man met een watertje… We gaan zitten en de eerste vraag Cola of Bier, het is 11 uur ondertussen dus laten we maar een biertje bij het eten doen. De lunch bestaat uit een rood met blauwe spikkels vis (deze hebben we nu al 4 keer gezien) kippepootjes en groentjes met een salade, natuurlijk ontbreken de frieten en rijst ook niet want dat is op deze eilanden bijna standaard. Over de lunch geen klagen, na de lunch door naar beneden, na nog meer afdalen komen we aan in een kloof, tussen twee stenen wanden lopen we door en iets later zien we een soort van trap omhoog, eindelijk het einddoel is bereikt na 9,5km omhoog en omlaag.

Althans dat denk je dan maar bij het hotel aangekomen was alles dicht, zoeken en kloppen op de deur had geen zin, gelukkig zijn de mensen hier vriendelijk genoeg (en kennen ze iedereen) dus een aardige meneer belt even met de hostess niet veel later komt er een vrouwke aangespurt (iets harder dan sloffen is hier al snel) en sorry sorry kom binnen hoppa en weer weg.

‘s avonds hebben we rustig aan gedaan, eerst een terrasje en daarna genoten van de locals met hun eigen dingen… een jongen fixt de fiets van zijn broertje met een steen en niet veel later komt er een toeterende bussenparade door de drie straten gedenderd, schijnbaar voetbalt de helft van het dorp vandaar dat het zo rustig was, gedaan met de rust. Wij gaan optijd tukken morgen weer optijd eruit.

14.4 km wandelen, dat is het uiteindelijk geworden vandaag, helaas gaf de GPS maar 11 km aan dus we hadden een bonus aan het einde.

Na een goed ontbijt in de ochtend met een eitje en zelfgemaakte marmalade was het tijd om de stoute schoenen aan te trekken en eindelijk in beweging te komen… De zon had al een go gegeven en ook al gaf de thermometer in de schaduw 16 graden aan het voelde al snel als +25. Na een redelijk vlak gedeelte door dorpjes waar je ziet dat men hier niet veel heeft kwamen we aan op het hoogtepunt, vanag hier nog een 3 uur lang naar beneden stiefelen. De uitzichten zijn hier erg mooi en toch wel varierent van terassen tot grote rotspartijen, de dennebomen maken plaats voor de casavevelden en deze worden weer opgevolgd door de suikerplantages.

Na een lange tocht kwamen we aan bij casa zeca ook al stond er een andere naam op de muur geklad, een perfecte kamer om even weer bij te komen want de zon heeft ons goed geraakt, morgen maar nog vaker de factor 30 opzoeken =D

Morgen gaan we meer richting de kust maar komen we een klein hobbeltje tegen, de GPS geeft 9.5 km aan dus we houden rekening met 4 uur lopen en 12 km afleggen. Gelukkig hebben we de foto’s nog .