De dag terug, meestal de ergste dag van de vakantie net als nu, gisteren om 6 uur er al uit voor het ontbijt. Daarna alle vuurwapens, messen en nagelvijltjes verplaatst naar de vaste bagage en om half 10 stond het busje klaar voor de eerste etappe.

De eerste etappe gaat vanaf Banda Aceh via Medan naar Batavia Jakarta, de eerste ronde duurt zo’n 5 uur in totaal met een tussenstop van ongeveer 30 minuten.

Na de eerste ronde hebben we rust van 1600 tot 2000 op het vliegveld van Jakarta hier is het moment pm de laatste stuivers uit te geven aan, opgezette kevers, schorpioenen, vlinder of zwaluwnestjes, complete haaienvinnen je ziet de meest debiele dingen hier, we beperken ons tot een simpele mokka ice coffee.

Nu is de 2 de helft aangebroken een tocht via Dubai naar Amsterdam, deze helft duurt zo een 18 uur met een uur pauze halverwege. De 2 de helft begon goed een gezin uit Dubai zat in het midden met gezellig 2 ADHD kinderen na al een halve dag reizen zit je echt niet te wachten op 2 schreeuwende kut koters die naast je op de stoelen aan het springen zijn. Na een half uur toch maar ff gevraagd of die kut kinderen niet even 10 minuten stil konden blijven het advies van vaders was om maar met een privé vliegtuig te gaan vliegen (aangezien een privé jet er de eerste 50 jaar niet inzit gaat het een mission imposible worden om hieruit te komen.)

Gelukkig waren ze erna toch iets stiller na ook commentaar van medereizigers.

Dan de 2de helft van de 2de helft na een half uurtje in de lucht begon er schuin voor ons een opstootje een dubaii meisje kon er niet tegen dat de stoel voor haar bewoog waar ze tegenaan probeerde te slapen. Na 5 minuten bekvechten ging het toch iets verder en kwamen de handen erbij, ineens springt een grote neger van voren op de groep af ” ophouden nu politie!” Daarbij liet hij een badge zien van intertoys maar het hielp wel.

Nu zitten we aan ons laatste vliegtuigvoer, hopelijk is het deze ronde wel te nassen en owja kan iemand de verwarming iets hoger zetten?

Op Weh hebben we ons afgelopen dagen vermaakt met de zee, beetje zwemmen, beetje wandelen niet zoveel bijzonders.

Gisteren was het dan zover onze laatste volledige dag op Sumatra.

Eerst nog op het eiland en daarna de oversteek naar Banda Aceh. In de ochtend werden we al uitgezwaaid door een groep voorbij zwemmende dolfijnen.

Helaas geen tijd meer om nog met een bootje dichterbij te gaan kijken we moesten ervandoor, in de bloed hete zon vertrokken we naar de fast ferry, 1 uurtje uitwaaien op het achterdek met wat Javanen was best gezellig.

Nu zitten we in ons laatste hotel, gisteren avond het laatste avondmaal genuttigd, BBQ, met vuurwerk, slechte live muziek en een biertje van 7 euro. Helaas kunnen we niet meer terug het is zometeen op naar het vliegveld op naar de kou. :/

We zitten op het meest mogelijk noordwesten wat Sumatra maar kan bieden, op het eiland Weh.

De dag begon met het ontvluchten van Medan. Een goed ontbijt en op naar het vliegveld.

Bij het vliegveld afscheid genomen van Hotman en Indra, vanaf nu geen gids meer.

Tijdens de vlucht hadden we een prachtig uitzicht over de bergen en bossen van Noord Sumatra.

Bij Banda Aceh werden we opgewacht wij met die beste man naar beneden lopen in de volle zon en ondertussen rijd de chauffeur omhoog om ons op te pikken, typische lokale miscommunicatie.

Na een uurtje door een stad in opbouw te rijden (ze zijn hier nogsteeds bezig met opbouwen na de Tsunami van 8? jaar geleden. Zo ongeveer elk gebouw op de moskeeën na staat in de steigers.

Bij de ferry aangekomen waren we te vroeg voor de fast ferry dus dan maar met de locals op de slow ferry.

2 uurtjes varen, het eiland eerst nog een stipje met bergen wordt steeds groter. Groene heuvels aan de horizon.

Nog geen voet aan wal gezet springen 10 taxichauffeurs op ons af de een nog opdringeriger dan de ander, 1 is bijdehand genoeg en pakt me tas, mooi dat scheeld mij weer sjouwen 😉

Hij propt de tas bij 2 andere mensen in de auto en zegt dat het 150.000 gaat kosten. Dat denkt hij mooi voor elkaar te hebben, dus niet, ik haal m’n tas weer uit de auto en loop weg (nog bedankt voor het dragen.)

De prijs ging meteen omlaag naar 100.000 (10 euro), dan komt er een mannetje naar ons toe, “i take you

25.000 1 person”, kijk das beter kom maar op dan.

Hij loopt weg en de andere chauffeurs kijken ons boos aan en daar is die dan, onze beste man komt met een gammel brommertje aanzetten met ernaast een relaxed meerijkarretje. Een moeten wij daarop? Ja dus, 1 tas in de bak, 1 erachter, Lou in het bakkie en ik met rugtas achterop, hopsa en gaan.

Met gemiddeld 60 per uur crossen we door het heuvelige landschap, af en toe uitwijken voor een overstekende geit maar we hebben het overleefd.

Eindelijk zitten we dan op ons balkonnetje in de zon aan het water met de stream van 3FM aan, laat de vakantie maar beginnen!