We zijn weer een paar dagen verder en hebben ondertussen een eersteverkenningstocht door Mindelo gemaakt een op zich klein stadje waarwe over x tijd oud en nieuw gaan vieren. Aangezien er verder in dezestad nog niet veel te beleven was skippen we dat voor later. Wel heb ik zelf besloten om de ecologische afdruk zo klein mogelijk te gaan houden op de eilanden, geen onnodig plastic gebruiken en alle troep meegenomen uit nederland zoveel mogelijk ook mee terug te nemen. Lopen in plaatst van transport deden we toch al waar mogelijk, blijft nog het stukje lokale producten gebruiken over en ook dat lukt wel goed, verse vis uit de zee, bier van de locale brouwerij en als deze er niet is hebben ze hier zat zelfgestookte rommel.
Op moment van tiepen zitten we op een nieuw eiland (voor ons dan) in een klein huisje waar ze alles zelf verbouwen en produceren van wortel en aardappelen drank brood en jam alles uit de eigen bodem.
Toch was hier geraken niet helemaal zonder slag of stoot, in de ochtend was het plan om na het ontbijt (wat ik had overgeslagen) de ferry te pakken naar het volgende eiland… So far so good na het niet ontbijt stond de taxi klaar en 15 minuten later waren we bij de pier, maargeen boot, naja ken gebeuren zeggen we dan maar na wat telefoontjes bleek dat de boot helemaal niet meer zou komen. Dit is hier dusdanig groot nieuws dat er zelfs een nieuwszender live beelden aan het maken was van de volle vertrekhal.
Teleurgesteld dropen we af weer de stad in en naeen lunch (rood blauw gespikkelde vis) weer terug of ferry nu wel okwas… Ferry van onze partij was er niet maar Armas had ondertussen wel een boot beschikbaar, deze zat lekker vol, op het autodek de tassen achtergelaten en op naar boven. Nu hebben we al veel veerbootjes meegemaakt, zelfs dit jaar nog richting Texel, maar nog nooit hebben we de bemanning zwarte zakjes zien uitdelen… Een tochje van net iets meer dan een uur over de zee, de zee was mooi in balans soms een vliegend visje en met af en toe een wave van 2 meter, dit was voor sommige capeverdians toch net teveel, de een na de ander dook in het zakje en zelfs de dapperste zonder zakje lieten her en der een mooi hoopje achter. Je zou toch verwachten dat eilandbewoners wel iets meergewend zijn. Een klein meegereist musje hield het publiek bezig tijdens de trip door in wanhopige pogingen de lucht in te komen maar dat lukte niet helemaal, uiteindelijk was de mus er klaar mee en boog af om op de punt van de boot in de luwte te gaan zitten.
Naja gelukkig snel weer land onder de schoenen en eindelijk mochten we het eiland bezoeken na eerst 30 minuten over een hobbelige oude weg omhoog te slingeren zagen we ook eindelijk iets anders dan de rotsen van de afgelopen dagen, er staan hier bomen =D
Een mooi punt om te stoppen want morgen begint onze trekking door deze woesternij, we hebben ondertussen al wat info gewonnen over de paden en wegen. Het is hier steil, mooi en je verdwaald makkelijk, hopelijk laat de GPS ons niet in de steek. Ciao…