De laatste twee dagen in Salento zijn we voornamelijk op eigen grond gebleven. Aangezien het landgoed genoeg te bieden heeft was er ook geen noodzaak om verder te zoeken. In dit gebied staan veel struiken en planten vol in bloei overal zijn wel kleurrijke exemplaren te zien, dit is goed nieuws want bloemen trekken ook veel dieren aan.

De eerste dag is het dan ook vroeg op na een  klein rondje gaan we achter ons verblijf de heuvel op, één van de vier huishonden gaat mee en laat duidelijk merken waar we naartoe moeten lopen. Na een pittige klim staan we boven op de heuvel, de gieren zoefen op ooghoogte voorbij en in de verte zien we nog een groep witte vliegers de bergen ingaan. We gaan het bos in en passeren wat kleine watervalletjes om ons heen veel gefluit maar weinig te zien.

Tijdens de afdaling passeren we wat koeien en komen op het laagste gedeelte helaas begon het nu hard te regenen dus moesten we een drie kwartier schuilen onder een boom, onze meereizende hond had er ook geen zin in en school mee.

Het laatste stuk door de bemodderde paden was even afzien we zagen nog wel een vel oranje vogel en later nog twee roofvogels zitten. Met een nat pak zit het avontuur er voor vandaag op.

De volgende dag stond in het teken van de tweede ronde, na eerst een ochtendrondje opzoek naar vogels gingen we weer op pad, dit keer liepen er twee honden mee, ze weten de route naar de waterval dus speurzoeken zat er ook vandaag niet in. Na een oversteek door een beekje komen we aan bij een 12 meter hoge waterval verstopt in het groen, zo bijzonder dat iemand dit gewoon in zijn achtertuin kan hebben.

De oudste hond van de twee dook meteen het water in op zoek naar stenen, één voor één haalt hij ze naar de kant de een nog groter dan de andere. Wat we niet wisten was dat het pad hier ook ophield dus rechtsomkeert door de rivier weer terug, op de terugweg buigen we af en gaan we de heuvel op parallel aan de route van gisteren echter nu niet op een officieel wandelpad. De honden spelen wat met elkaar tot ze spots een sprint trekken en beginnen te grommen, we zien dat ze een beest te pakken hebben en rennen erachteraan om de honden weg te jagen, na wat schreeuwen gaan ze af en kunnen wij ons over het beestje ontfermen. Het is een gordeldier en op zijn rug is duidelijk te zien dat de honden hem aardig te grazen hadden, hij probeert nog weg te komen maar de honden worden daarop meteen weer actief. We houden ze af en nu blijft het gordeldiertje stil liggen, er is maar één optie en dat is het beetje een veilig plek geven, ik til hem op en breng em voorzichtig naar het gat waar hij verder in weg kan kruipen, na wat aarzelen gaat hij erin veilig genoeg op niet weer gegrepen te kunnen worden.

Tijd om na dit avontuur de route te vervolgen aangezien er maar één rondweg te lopen is besluiten we de tocht van gisteren nog een herkansing te geven ook vandaag is er aan vogels niet veel te zien tot we bij de boom zijn waar we stonden te schuilen voor de regen. Hier vliegt een geel zwart vogeltje tussen de oranje bloemen lang kunnen we niet genieten want de twee bengels van honden zijn weer wat op het spoor. In de verte zien we een klein zwart beest wegsprinten het lijkt op een klein varkentje maar we konden het niet snel thuisbrengen. 

Na een korte adempauze bij het hotel gaan we nog even langs het plaatsje 3 km verderop, we lopen langs de weg in de hoop op een niet overvolle taxi, net als het begint te druppelen stopt er één, we springen achterop de bumper en hangen aan de jeep op weg naar het dorpje. Heerlijk uitwaaien en even weer wat anders… 

Voor ons had het hier best nog een paar dagen langer mogen duren.