Ga he Nederland uit om weg te zijn van jingle bells en alle bijbehorende Coca-Cola commercie vieren ze hier in Bolivia het nog 10 keer meer, het plein naast ons is omgetoverd tot een kerstplein met alle versieringen eraan vast, maarja daarvoor zijn we hier niet.

Vandaag keurig optijd stond Jhonny al klaar om naar de Tarapaya hot springs te gaan, de weg ernaartoe was weer erg mooi dit keer tussen de hoge bergen vol met mineralen en de omliggende raffinaderijen. Eenmaal aangekomen bij het watertje waar niet veel meer te zien was dan 3 huisjes en een foeilelijk blauw reclamegebouw besloten we maar eerst een rondje te lopen om het water. Al snel waren we al klaar met deze excursie, rondom de plas lag het vol met rotzooi en niet zo’n klein beetje ook.
Nog voor Jhonny klaar was met zijn auto te wassen stonden we alweer bij hem, in deze zooi gaan we niet blijven wat kunnen we doen.
Na enig beraad en nog een kleine wandeling naar beneden besloten we om iets totaal anders te doen….

Wat je op bovenstaande foto ziet is van beneden naar boven: cocabladeren met extra smaakmakers, werkt erg verdovend en je kan er de gehele dag op door.
Daarboven een staaf TNT met nog wat losse explosieve bolletjes voor extra vuurwerk.
Daar weer schuinboven wat zware ongefilterde sigaretten en als afsluiter op de plank, flessen met 96% alcohol voor als je het echt niet meer weet.

Dit is hier in Bolivia de primaire levensbehoefte van een mijnwerker. Een gehele straat is voorzien van dit soort winkeltjes, je kan je wel voorstellen dat hier wel is wat mis kan gaan.

Vanaf hier zijn we doorgegaan naar het mijnwerkers gebied, hier lopen voornamelijk mannen tussen de 14 en 40 jaar voor een scheet en drie knikkers zich kapot te werken.

De berg heeft zo’n 500 mijnen waarvan 200 nu in gebruik een blik in een van deze mijnen geeft niet meer als een zwart gat. Af en toe komt er weer een karretje of een ton met steen naar buiten, een gek idee dat er in die zwarte gaten minimaal 7000 man op zoek zijn naar zink, ijzer, koper of andere grondstoffen. Zeker indrukwekkend om eens van dichtbij te zien het maakte onze teleurstelling van de ochtend toch nog goed.

Hier en daar maak je een praatje met de mannen, de een vraagt om mee te gaan de mijnen in de ander vraagt zich af waarom een Hollander in vredesnaam hier op die berg komt kijken. Hoe zwaar ze het ook hebben ongelukkig zien ze er niet uit, door het uitdelen van wat sapjes maak je ze nog gelukkiger ook. Na 1 kruiwagen voor de mannen geleegd te hebben en meteen onder de modder hou ik het voor gezien, niet voor te stellen dat ze zo 8 uur per dag hun hele leven hetzelfde kunstje moeten doen.