De laatste georganiseerde tour dit jaar. Met een gemeenschappelijke tourbus naar het titicacameer. De bus zit goed vol maar wij hebben ter plaatse maar een klein groepje, Ivan onze gids en ons 2-en . Na een tour de La Paz om iedereen op te pikken een toch van 3 uur naar het water. Onderweg nog een groot ongeluk gezien met een vrachtwagen en minibusje waarbij het er niet goed uitzag voor de passagiers in het busje.
De chauffeur zijn ze aan het uitzagen en achter het busje liggen 5 personen met een doek over het hoofd.
Snel door want hier wil je niet te lang bij stil staan.
Wat al snel blijkt is dat we niet de enige zullen zijn op het eiland in totaal rijden er 3 bussen vanuit la Paz naar de haven waar we met een volle boot naar het eiland toegaan.
De trip op het eiland begint met een trap van 250 treden die lijd naar een incabron, op ongeveer elke tree staatvde weg omhoog wel iemand. Door naar het hostel om de zware tassen achter te laten voor nog een laatste wandeling vandaag van 3940 meter naar een uitzichtspunt op 4070 meter. De tocht is best zwaar maar het uitzicht bovenop is wel erg mooi helaas geen zonsondergang maar wel zonnenstralen die door de dikke wolken prikken. Onderweg nog wel een welkomsbericht ontvangen dat we nu in Peru zitten ook weet geweest dus.

Hier nog even een cache gezocht en door naar beneden want echt warm is het niet op het eiland van de zon. Wel krijgen we ons eerste echte diner bij kaarslicht aangezien het hele hotel in het donker staat, geen licht en geen stromend water zelfs in de jungle hadden we meer luxe…

Aangezien de tweede dag ook niet zo heel bijzonder was voegen we deze maar toe aan dit verhaal.

Stenen, hostals & pizza
Veel meer is er niet te zien op het eiland van de zon, er is geen zon en we hebben weer in een kuil geslapen vannacht, het ontbijt was weer jam. Na het ontbijt door naar de zonnetempel, waarschijnlijk zijn we met Ankor wat teveel verwend.
Tijd om de bus terug te nemen naar la Paz om oudjaarsdag te vieren.