Na de vallei van Paul waren we undercover, een route langs kleine plaatsjes en overnachtingen bij families zorgde ervoor dat het online gehalte 0 was. Vandaag eindelijk weer bereik, een goed bed en even geen omhoog en omlaag.

Nog niet zolang geleden vertrokken we vanuit het groen van Paul naar de andere kant van het eiland hier maken we ons op voor de laatste paar wandelingen. Onze chauffeur brengt ons naar Cha de Morte een klein plaatsje in de middle of nowhere.

Vanuit Morte hebben we een korte tocht van zo’n 6.5 km voor de boeg, de wandeling gaat wel stevig omhoog het is een ware ontsnaping uit een krater. Het uitzicht over de krater is schitterend en we lopen tussen hoog opstaande dijken omhoog. Deze dijken zijn overblijfselen van lava gegoten in de kieren van de aarde destijds, het levert mooie beelden op.

We hebben een lunchstop in een soort van oase waar ook de mussen ons weten te vinden al snel zitten er een paar op onze tassen geduldig te wachten tot er een spaarzame kruimel meegepikt kan worden. Ze fluiten en twilpen wat om ons heen en zijn blij met de stukjes banaan. Wij ploeteren omhoog tot we vol in een windtunnel staan, de uitgang van de krater is bereikt, een smalle passage met aan beide kanten een mooi uitzicht. Onze eindbestemming is al in de verte te bewonderen Alto Mira (III) met een lekker gangetje storten we ons naar het dorpje, naast wat hangouderen is hier niet veel te beleven, we komen aan bij casa manuel, een dame wuift wat en gokken erop dat ze ons de kamer laat zien. We hebben in het verleden gelukkig al wat meegemaakt maar dit was alles behalve een warm welkom, aangezien er ook geen reet te doen is in dit dorp houden we ons bij wat spelletjes, een paar nieuwsgierige kinderen komen meekijken en storten zich op de telefoons om spelletjes te kunnen spelen. Het is gelukkig al snel donker dus na de gebruikelijke rijst en aardappels met dit keer wel lekkere boontjes gaan we slapen. Naja slapen zit er niet echt in met een ruimte van 2 bij 2 en een bed van nog niet de helft voor 2 personen, gelukkig is het maar voor een nachtje.

De volgende dag bestaat ons ontbijt uit de standaard te hard gebakken koekjes een droog broodje en was jam. We vertrekken vroeg op naar het volgende dorp, dez tocht is iets langer 17.2km in totaal. Eerst een sprintje naar de zee en dan weer het binnenland in. We zijn terug aan het kijken en komen erachter dat we pas 1 dag de zee niet hebben gezien deze vakantie toch een leuk feitje, over leuke feitjes gesproken ze krijgen hier op school naast Kriol en Portugees ook Frans, men leeft hier nog met het idee dat dat een wereldtaal is en de hele dag hoor je ook kinderen bonjour schreeuwen.

Op de route naar de kust komen we iets opmerkelijks tegen, er zijn hier zowaar mensen bezich hun eigen zooi op te ruimen. Overal waar je komt zie je een spoor van plastic glas en rotzooi onder de huisjes in de vallei maar bij dit dorpje zijn ze nu echt begonnen met een grote schoonmaak, hopelijk zullen er nog vele volgen. Niet veel verder horen we geschreeuw, een blaffende hond en man met laarzen in zijn hand aan de ene kant een een man met een sikkel aan de andere kant van de weg lopen naar elkaar te schreeuwen. Waarschijnlijk heeft iemand z’n auto verkeerd geparkeerd ofzo. Op het moment dat wij denken dit is echt iets voor de rijdende rechter komt er een oude man met een grote hoed aan gesukkeld, te paard nog wel… even later is het geschreeuw afgelopen en leefde ze nog lang en gelukkig.

Als je nu denkt waar slaat die bovenste foto op dat komt straks, we lopen door en passeren het zwarte strand bij de zee, hier zie ik 2 soort van opgeblazen boterhamzakjes in het blauw en groen, bij nader onderzoek blijken het een soort aangespoelde kwallen te zijn een heel apart beeld. Geen tijd om over na te denken op weer omhoog, we lopen door en komen in het dorpje waar we moeten zijn, helaas staat onze exacte bestemming niet op de kaart dus we zoeken door. Het dorpje is best uitgestrekt en na een km lopen komen we er niet meer uit en gaan maar eens vragen of ze ons kunnen helpen, al snel komen we in ons beste Frans bij een garage uit een vriendelijk oude man met een i love brasil shirt aan heet ons welkom en bied eerst wat te drinken aan. Blijkt dat dit de locale drankstokerij is na een gezellig babbeltje en de nodige inkopen brengt hij ons naar de juiste bestemming. Alles wat overbleef was een foto van 2 tonnen met drank =D