Zo dat is even wennen, een wekker om vier uur in de ochtend. Ja we moeten er vroeg uit want er staat een Gibbon trekking te wachten op dag twee in Cat Tien National Park. Net zoals de dag ervoor gaan we weer met de boot de rivier over. Ze hebben het ondertussen nu al 4 keer verteld maar ik blijf de naam van de op een na grootste rivier in Vietnam vergeten. Naja in het donker dus naar de overkant om vervolgens eeh tjah we zien even niemand. Op zoek naar leven gaan we naar het info centrum maar ook hier niemand, dan maar ff roepen… Uiteindelijk komt er een manneke vanuit het donker tevoorschijn, heel veel zegt het manneke niet enkel dat er nog twee meegaan… Het zal allemaal wel en al snel zitten we in een elektrisch karretje op weg naar een ingang in het bos.

Na een kleine 15 minuten lopen zegt het manneke, zo we zijn er hier moeten we 45 minuten wachten hij hangt zijn hangmat op en gaat tukken… daar zit je dan in een donker gat, we zitten bij een grote boom en ik vind een plekje op één van de wortels, met het laatste licht zie ik nog net wat spinnen vluchten en toen was het donker en begint het wachten.

Als de ogen aan het donkere licht gaat wennen zijn er wat gloeiwormpjes te zien, niet veel later hoor je ook overal geluid. Geritsel in de takken, verschuivende blaadjes en rondvliegende dingen, tot het lichter begint te worden en de eerste vogels zich beginnen te bemoeien met het ochtend proces. We gaan opzoek naar de Gibbons, het geluid is duidelijk te horen maar het zingen wat ze voornamelijk doen komt uit het Rescue Center niet ver van de plek waar we zelf zitten.

Onze gids loopt rondjes en we volgen hem bijna anderhalf uur lang, zonder succes geen Gibbons te vinden… Nu straalde het enthousiasme ook niet bepaald van de gids af, helaas tijd om terug te gaan voor een ontbijtje… We rijden terug om eerst de medepassagiers af te zetten en plots wijkt de gids uit, er stak een slang over, natuurlijk meteen de camera erbij en nog voor de auto echt stil staat is er al iemand op een halve meter van de slang te vinden. Het is geen grote maar wel mooi geringd met bruin grijs afgewisseld door zwart-wit-zwarte banden. Toch nog een hoogtepunt ook dit jaar is in Azie de slang weer gevonden. Niet veel later verdwijnt onze gids net zo snel als hij tevoorschijn kwam.

We gaan na het ontbijt door met een bezoek aan het rescue center, een nieuwe gids al net zo vrolijk als de vorige, hij benadrukt nog even dat al het geld wat betaald is voor het rescue center naar het center gaat en dat hij er niets voor krijgt (dat zegt hij niet zo letterlijk maar komt het zo ongeveer op neer.) We gaan door de poort en zien eigenlijk een armoedige bende, de moonbear zit in het eerste hok en kijkt totaal niet gelukkig, helemaal alleen en verveeld. Totaal anders dan de opvang van de sunbears een paar jaar geleden in Laos. Het is goed dat de dieren worden opgevangen maar er zijn twijfels of dit nou echt de beste manier is. Iets verderop zien we de Gibbons een paar zijn al los om te wennen aan de natuur, eindelijk zien we ze dus dichtbij wat wel mooie plaatjes oplevert. Na nog snel een rondje langs de kleinere dieren mogen we weg, hopelijk gaan ze de opvang hier snel aanpakken.

Na het rescue center gaan we met de boot terug voor de lunch om vervolgens een motortochtje te maken naar een 3 traps waterval. We konden deze waterval zelf niet vinden op de kaart dus geen idee wat we moesten verwachten. Onze gids komt en is al een stuk gezelliger dan de vorige twee, misschien omdat hij niet in het park hoeft te werken? We stappen achterop de motors en rijden een 25 km, wel even wennen met een helpje op die alle kanten op bungelt maar we gaan gewoon vooruit. Toch moet ik de hele tijd denken aan een liedje uit de Kwis (Samen op de Scooter.)

De watervallen zijn op een plek waar denk ik alleen locals komen tijdens de feestdagen het is een soort parkje in aanbouw maar de watervallen zien er leuk uit. We kijken rond en genieten van de vlinders en spinnen die hier wonen. Na een anderhalf uur is het weer tijd om terug te gaan met de motors, een klein ommetje langs de lokale aardbeien velden (waar de zijderups druk bezig is) en met een zonsondergang op de groene rijstvelden sluiten we de dag af.